6 juli 2018 - Daar zat ik dan. In de raadszaal. Om zelf te horen wat de gemeenteraad zou besluiten over de bouwplannen van Hotels van Oranje. Zouden de inwoners van Noordwijk nu eindelijk eens horen wat met hun bezwaren gedaan zou worden? Het werd het startschot van een gelopen race.

Maar liefst zeven Noordwijkers spraken in vooraf aan de gemeenteraadsvergadering. Stuk voor stuk met inhoudelijke vragen en zorgen. Honderden bezwaren waren binnengekomen in zienswijzen. Ze werden verwerkt in een excel-lijst, en waar mogelijk aangepast in de nieuwbouwplannen. Op de belangrijkste bezwaren - bijvoorbeeld of zo'n megatoren stedenbouwkundig wel door de beugel kan, waarom de bezonningsstudie ontbroken had, of de grote verkeerstoename wel wenselijk is in een straat met woonhuizen - werd echter geen toereikend antwoord opgeschreven. En de publieke tribune zat vol mensen in afwachting van mondelinge inhoudelijke respons.

Die bleef uit. De wethouder repte er niet over. Raadsleden haasten zich om steun te betuigen aan omwonenden en erkenden hun zorgen en bezwaren. Maar het bleef bij mooie woorden. De door alle wijzigingen geel-gearceerde passages in het bestemmingsplan, werden eenvoudigweg goedgekeurd.

Winnaars zijn verliezers die niet opgeven

Klein Duimpje was getuige van gesprekken tegen dovemans oren. Wat is de waarde van inspraak? Waarom luisteren en toch niks doen? Zijn vertegenwoordigers van onze gemeente werkelijk zo losgezongen van wat er speelt? Hoe houd je bewoners betrokken bij politiek als zij aanlopen tegen een dichte deur? Zij zijn de bewoners uitleg schuldig.

Klein Duimpje werd gehoord en toch weggestemd. En voelt zich vandaag wat verloren. Zoekt deze dag een fijne Residence. Bij voorkeur niet in de kleur van zijn hoed, niet te groot en lekker knus.

Maar daar blijft het niet bij. Morgen is een nieuwe dag. Winnaars zijn verliezers die niet opgeven. Er is dus nog een hoop werk te doen!  

Groetjes, Klein Duimpje.

p.s. Voor wie wel wil luisteren: hieronder de inspraak van omwonenden.